در دنیای امروزی، با وجود بحران‌های زندگی مدرن، استرس جز جدایی‌ناپذیر عصر ماست. قطعاً تداوم نسل بشر را مدیون ترس و ادراک خطرات بالقوه پیرامون‌مان هستیم. امروزه خطرات بالقوه محیط را در قالب استرس ادراک می-کنیم، اما شدت واکنش استرسی‌مان بستگی به این دارد که یک موقعیت را چقدر تهدیدآمیز ادراک کنیم. یعنی تفاوت بین بعد عینی (آن‌چه اتفاق افتاده است) و بعد ذهنی (آن‌چه که ما ارزیابی می‌کنیم)؛ که فرد به فرد متفاوت است. ممکن است موقعیتی یکسان برای یک فرد بی‌خطر و برای دیگری تهدید ادراک شود. به عبارتی استرس ادراک شده، فرایندی روانشناختی است که طی آن فرد بهزیستی جسمی و یا روانی خود را تهدیدآمیز ادراک می‌کند. میزان استرس بستگی به این دارد که فرد چگونه موقعیت‌ها و حوادث را ادراک و ارزیابی کند. تحقیقات سطح متوسطی از برانگیختگی و استرس را برای عملکرد مفید ما، موثر می‌داند اما استرس ادراک شده بیش از حد قطعاً می‌تواند مخرب باشد.
آزمون استرس ادراک‌شده در سال 1983 توسط کوهن و همکاران تهیه شد و دارای سه نسخه 3 ،10 و 14 سوالی است که جهت سنجش استرس ادراک شده در یک ماه گذشته به کار می‌رود. اگرچه تحقیقات نشان‌دهنده این است که PSS پیش‌بینی‌های مفیدی در مورد استرس فعلی، نشانه‌های جسمانی، روانی و اختلال‌های رفتاری به دست می‌دهد، اما مانند بسیاری پرسشنامه‌های خودگزارشی دیگر، ارزیابی استرس ادراک‌شده توسط مقیاسی که با گزارش-های خود ِآزمودنی‌ها تکمیل می‌گردد، شاید از اعتبار پایینی برای تشخیص برخوردار باشد. خصوصاً محدود بودن تعداد سوالات باعث می‌شود که دامنه محدودتری از موقعیت‌های استرس‌زا به تصویر کشیده شود، که این موارد را می‌توان از محدودیت‌ها و نقاط ضعف این پرسشنامه به حساب آورد. پاسخ‌ها در یک طیف لیکرت پنج درجه‌ای از هرگز، تا بسیاری اوقات قرار گرفته است.
این تست مناسب پاسخ‌گویی گروه سنی بزرگسالان می‌باشد.